Moja macocha rozbiła na kawałki cenny kryształ należący do mojej zmarłej matki – nie miała pojęcia, że ​​padła ofiarą oszustwa.

„Czy wyglądam dla ciebie jak żart, córko? Jestem teraz żoną twojego ojca. Noszenie mojej sukienki to zaszczyt.”

Serce mi zamarło. Była o cztery rozmiary za duża na mnie. A co ważniejsze, wolałem nosić jutę zamiast jej sukienki.

„Już kupiłam sukienkę, Sandro.”

Jego twarz pociemniała. „Zobaczymy”.

***

Dwa tygodnie minęły w napiętej ciszy. Sandra przemieszczała się po domu niczym burzowa chmura. Tata próbował rozjemcę, ale gniew Sandry wypełniał każdy pokój.

W czwartkowe popołudnie wróciłam do domu z rękami obładowanymi kwiatami i sztućcami na ślub. Drzwi wejściowe zamknęły się za mną. Od razu wiedziałam, że coś jest nie tak.